Biraoa

Uranga, Imanol

 Jai egun baten mendian izan

 da bera natorrenian,

 basarri txuri polit bat zeuen

 antxen beko barrenian.

 Amonatxo bat aurtxoak zaitzen

 ataiko eskapenian,

 kontu batzuek asanda etxera

 abiatu nintzanian,

 penaz beterik nago gaur, seme,

 esan ziran azkenian.

 Len da biziko enun ulertu

 amonatxoak zertzu nik,

 esan ziraden gaur kristau askok

 ez dadukate zentzunik,

 penatua naiz Jaunaren kontra

 birau zikiñak entzunik

 Bide ontatik baldin baguaz

 ez dadukagu gauz onik,

 ez nuan uste Euzkalerria

 onta biurtu bertzunik.

 Koadrilla bat bajatua da

 goi alde ortan izan da,

 nere ustetan geientzuenak

 gazte xamarrak ziran da,

 ez dakit zeuden txoraturikan

 edo bestela eran da,

 beren artian ateratzian

 ez baia edo demanda,

 gauza guztia arreglatzen da

 birau zikiñak esan da.

 Amonatxuai itz auek entzun

 egin nuan esamiña,

 arrazoi dezu pentsatu nuan

 biotzez artzia miña,

 sarri askotan gizona bai da

 guztizko buru ariña,

 gure Jainkoak itz egiteko

 emana zigun mingaiña,

 ta begira nola eskertzen degun

 botarik birau zikiña.

 Mundu onetan ai bagerade

 makiña bat kristau eskaz

 burutik ondo ez dabillanak

 gutxi egiten du ankaz,

 tontokeria alde danetik

 eta or gabiltz erronkaz,

 birau zikiña gora ta bera

 eta errezua nekaz,

 ber dan tokian itz egiteko

 iñoz ez dirade kapaz.

 Gauza au ikusi izan dua det

 iñoiz pentzatzen egonik,

 iñork esango al niki neri

 diskuidaduta nagonik,

 aundi urteko arrokeria

 bere aldian izanik,

 maldizioka gora ta bera

 or abiatu danik

 sekulan ere ikusi al da

 iñun pintatu duanik.

 Biraulariak geien partean

 ditu mingaiñik luzenak,

 zer zaten degun arrasto gabe

 bide txarrez guazenak,

 Aita gurea naiz da jakin ez

 autan Santuen izenak,

 arrokerizko mobimentuak

 dirudigula zezenak,

 ber dan tokian azaldutzeko

 iñor geran eskasenak.

 Birau zikiñez zikindu zaigu

 gure goiko mendi balda,

 birau zikiña goizean jeiki

 lan tokira juan da,

 andikan erten entzuten dezu

 ardaudegira ibual da,

 danok anaiak gerade eta

 galdetutzia pena da,

 bizio txar au euzkaldunaren

 gandikan sortua al da.

 Ai! Euzkal erri maitagarria

 etzaitezela ondatu,

 naiz juan garren akaitz gaiztoak

 beste ainbeste olatu,

 mota zikiña eten lenbaitlen

 eta garbia aldatu,

 bere kemenik galdu ez dedin

 sarri askotan jorratu,

 euzkaldunaren oitura ona

 beiñe ez dedin borratu.

 Etzaitezela orrein tristetu

 aizu amona kutuna,

 mendi baldako birau zikiñak

 menperatua zaituna,

 beti bat degu zeru ta lurra

 danak beriak dituna,

 azaldu zazu patxara onez

 daukazun biotz biguna,

 bide onetik asten ba gera

 allegauko da eguna.