Urrutiako anderia

 Ahetze'ko anderia

 Urrutian korpitzez;

 Or dizu bere buria,

 Kanpoan da biotzez.

 -¿Nur du bere maitia?

 Nai nuke egia.

 Jinkoak nai hadu

 iltzia ukenen du

 -Gure Jaon Urrutia

 Ketxian beti zira;

 Erradazut zertako,

 Ni enuzu kanpoko.

 -Urrunt zite ni ganik

 Eztit zure bearrik;

 Bazoaza kanpora

 Eni adar biltzera.

 -Jaona, olako gaizak,

 Ahetze'ko anderiak

 Eztitizu ikasi:

 En doazu ihessi

 Ele oyek aotik

 Jalkitzen zielarik,

 Urrutiak bilotik

 Terresta du ebili.

 -Jinkoa zer bizia

 ¡Oi! Jaon Urrutia

 Ni Ahetze'ko etxian

 Nun duzun, bai, bakian.

 Unat jin bear nizun,

 Ene zortia zuzun,

 Biotz min ukeiteko,

 Zure ketxarazteko,

 Ogen gabe zu beti

 Mintzo zitzaist gogorki;

 Otoi, zure begiak

 Utz ditzala ketxiak.

 Goizian goizik jeikirik,

 Ogiopilak eginik,

 Ahetze'ko anderia,

 Lehia dun andia

 Zareta bat burian

 Kanporat jalkitzian,

 Mus de Urrutia'k zian

 Baratu, bai, bidian.

 -¿Nun zabiltza ain goizik,

 Jauregia usturik?

 Galdatzen do Urruti'k,

 Begiak oldarturik.

 Jaona, ikusiren duzu,

 Nai balin baduzu,

 Nurat orain nabilan,

 Zareta au burian.

 Jente eskeliari

 Emaiteko sokorri,

 Madama Urrutia'k

 Artu zutian bidiak.

 Opilez zaria beitzen

 Beterik jente prauben,

 Urrutia'k zarian

 Eskia ezari zian.

 Opilak, ordu artan,

 Jin ziren ailikotan,

 Urrutiak berala

 Uste trunpatu zela.

 -¿Euliaren etxera

 Zoaza bilberaztera?

 -Jaona ikusten duzu.

 Orai, zuk badakizu

 -Parka izadazut arren,

 Bekaitz enuzu izanen:

 Emazte un zirela

 Orai badit nik proba