|
Udalaitzko gurutze-jartzeari
Txalogarrizko egintza
Mondragoiko errian,
gaurko semeak egin
lengoen aurrean,
beti agertzen zana
egin bearrean:
Udalaitz traketsean,
etxeko lurrean,
bi gurutze zutitu
gallur gallurrean.
Jakiņik orain arte
bate etzuala,
guztion iritzia
premizko zuala;
Euskal Erriko gallur
askotan bezela,
Udalaitzek gurutza
iritxi zezala;
orra or baten ordez
bieren itzala.
Udalaitz gertutikan
ezagutzen dunak,
ba daki ez dirala
txantxetako lanak:
gurutzeak dituzte
eskuz eramanak;
beste bear zituzten
material danak.
Ba dira izerdia
atera dutenak.
Ainbesteko astuna
izanik gurutza,
eramateko berriz
guztiz bide latza;
ainbeste arkaitz eta
ainbeste arantza:
nolabaite igoak
dituzte gorutza.
Gallurrean diote
eman erregetza.
Ain egintza jatorra
ta ustez betiko,
lotsarik ez duana
bate errirako,
etzaio ez iņori
iņoiz damutuko.
Naiz aitz kalderra izan
bai dugu etxeko.
Pitxi oberikan zer
zitzaion jarriko?
Artzaientzat ez ditu
ain toki nobleak,
naiz eta ba ditu're
batzuek obeak.
Ardientzat ez dira
arrixku gabeak.
Ala ere ba ditu
beraren zaleak;
zatarra izanarren
bere maitaleak.
Arrasateri goitik
begiratzen dio.
Frutu umillik ere
eman izandio.
Arte egurrak ez du
gaur asko balio;
baņa alare ba du
beste zerbait geio:
dugun urik onena
berari zor zaio.
Orain artean izan
dituan bezela,
maitaleak berriz'e
izan ditezela;
gurutzeak jabetza
izan dezatela.
Orain egin dan lana
jolasa ez dala.
Frutu urriak izan
lezazke bestela.
|
