Igesi

Txolarre

 Beñola, uxo bat, nere amesen

 Goi urdiñetik jetxita,

 Otzan-otzanik geldi zitzaidan

 Zabaldu nion eskuan.

 Aren ederra!... Biotz-biotzez

 Maite-izan nuben bertatik...

 Ai, nere pozaren poza, berak

 Ala ba'nindu maite ni!...

 Baña, bat-batez, atsedenduta,

 Zabaldu zitun egoak.

 Eta, amesezko zabala-zear,

 Arin ostendu zitzatan...

 Nere amesen ortzea, geroz,

 Urdingetuta, goibel da;

 Ta ni betiko, geldi-geldirik,

 Ortze-mugari begira...

 Uso laztana, berriz atorkit,

 Arren ames-goia urratzen!...

 Ai, lur aztun au ezin utzita!...

 Ai, ba'neki nik egatzen!...