|
Txarteleta
Txalo Txiki
Txarteletia izan degu
oraingo aste ontan,
istillua pranko izan det
egun oeitan bertan.
Erretoreak esan zigun
(...) igandean,
txarteletia izango da
datorkigun astean.
Nik dotriņarik ez nekian
pixkatxo bat besterik
eta ezin billatu nuan
iņon liburu onik.
Ura zan zalaparta eta
ura zan istillua,
alare ezin billatu zan
nere liburutxoa.
Azkenean jo ziraden ba
elizatik kanpaia,
esanikan uraxe zala
guretzako deia.
Azkenik juan nitzan
bestiakin batian,
bildurrak larri egiteko
andik irten artian.
Bereala galdetu ziran
gure apaiz jaunak,
ia ikas al nituan
dotriņaren itz danak.
Esan nion baietz txikitan
baņa dana gezurra,
esan ziran orduan zala
esateko garaia.
Ura bai zan dardarra
nere gorputzarena,
baņa bereala juan zan
beste alde batera.
Berealaxe berriz ere
biurtzen ni gana,
galdeturikan bai al detan
txarteltxoaren biarra.
Erantzun nion baietz jauna
pozturikan puxka bat,
baņa esan ziran aurrena
esateko gauza bat.
Orduantxe lenaz gaņera
jarri nitzan bildurrak,
zer galdetuko ote ziran
gure apaiz jaunak.
Berealaxe galdetu ziran
zer gauza da esamiņa,
esan nion ez dakit eta
au da nere samiņa.
Orduan jaunak esan ziran
baņa zer egin dezu,
dotriņa geiago esan gabe
txartela nai aldezu?
Ixil ixilik egon nitzan
gorriturik matzalak.
Laixter bota zizkan aizeak
apaizari txartelak.
Berealaxe ostu nion nik
txartel aietako bat.
Naiz apaizak atzetik esan
egon zaite pixka bat.
Orrelaxe etxeratu det nik
neronentzat txartela,
enaiz orratik juango ni
besterentzako billa.
Berezko ikasiko det nik
dotriņako guztia,
Jangoikuak nai baldin badu
ala izan dedilla.
|
