Ana

Txairo

 Ana!, auxe da lana,

 Zu gabe gozagaitz zait dana

 jana eta edana,

 kaltegarri ditut, laztana.

 Ana!, Ana!

 Usoak joan dira hegoaldera,

 kabi barriren bat han billatzera,

 maitasun galduak aztutzera.

 Lainoak aizetan debiltz,

 bide luzeak agiten;

 bihotz ixillen malkoak

 ez ditu iñork jakiten.

 Ana!, Ana!

 Negarrez urtu naiz dana,

 Illunari nago emana.

 Atoz, ai!, neregana:

 atoz, bai, Ana!

 Erbiak arin dijoaz

 txakur agiñen igesi;

 nere oiñaze honekin

 ezin ninteke ni bizi.