Gure arbasoen ohoretan

Tapia Irujo, Ion

 1

 Aitzin aroan, zenbat morrontza,

 zenbat neke-hots... nigar mingotsa.

 Orduan ere orain bezala

 urrats-bide zorrotza.(bis)

 Herri zahar honen bihotza,

 askatasunez zein motza,

 garraisiz lakar ahotsa.

 Aspaldidanik jasanez hainbat

 sarraski eta odoltza;

 inbasioz aseturikan

 bere etxean arrotza.(bis)

 2

 Sasoi hartako lege..., dotrina

 aintzinatikan zuten jakina.

 Gizarte harek gaitsesten zuen

 jabetzarekiko grina.(bis)

 Samin ala atsegina,

 denak otamen berdina,

 nahiz azti edo sorgina.

 Justiziaren antsi gogorrak

 zuen bere eragina;

 menderik-mende iraun nahiean

 bazegoen zer egina.(bis)

 3

 Arbaso haien zori-gozoa

 naturarekin zeukan lazoa.

 Laket bizian maite zituzten, 

 mendi, ibai..., ta basoa.(bis)

 Hura zen paradisoa,

 hango kopla ta bertsoa

 aitonengandik jasoa.

 Kantu uhinez edertzen ziren

 lurra eta itsasoa.

 Sorginek ere xarmantki apain

 kobazuloen altzoa.(bis)

 4

 Zelai gardenen ingurutan

 libreki dantzan San Joan gauetan.

 Berdin eurite ala lehorte

 irriñoa ezpainetan,(bis)

 Ilargian ohoretan

 sutzar sendoa keetan,

 adar soinua haitzetan.

 Irri samurrak loratzen ziren

 maitaleen begietan,

 plazer irrikan besarkatuaz

 ametsezko fereketan. (bis)

 5

 Akelarrea dela medio,

 zenbat olgeta ta amodio.

 Gau estitsuan ritu zaharrak

 edertasuna dario.(bis)

 Ordungo bihotz jario,

 lilura ta bozkario,

 maitaleen zorabio.

 Sortu berria den ilargiak

 dakar anitz misterio.

 Etsipen bekzak esperantzari

 amore ematen dio.(bis)

 6

 Ordungo altxor, amets samurra,

 beti bezala, hutsal..., laburra.

 Gure habia desegitera

 sartu zen etsai lapurrai(bis)

 Hura oinaze makurra!!!

 odol zalea zakurra,

 dena krudel, su,... egurra.

 Itxaropena lurpera doa

 emanez azken agurra.

 Desditxatuen gisakoa da

 herri zahar honen adurra.(bis)

 Eliz maltzurran eraso latza,

 hilotz usainez basati antza.

 Sinismen zaharrak zapaldurikan

 lege berriak dakartza.(bis)

 Kristau legeen arantza,

 aizkora bezain garratza,

 dena errekin..., matantza.

 Nekazaria bortxatu zuten,

 nagusi zen aberatsa,

 Arantz-ortua bihur zitzaien

 lorez zegoen baratza.(bis)

 8

 Kristau gizonen fede emaitza;

 hamaika izu, ta zorigaitza.

 Andre ederrei ezar zieten

 anitz hoben ta ekintza:(bis)

 Pekatu beltzaren giltza,

 grina gaiztoen egoitza

 omen zen bere bizitza.

 Hori medio, zenbat martiri,

 zenbat eraso bortitza.

 Espantu latzez, sorgin guztiak

 herio dantzan dabilitza.(bis)

 9

 Nola daiteke gerta horrela?.

 Zergatik hainbat suntsi ta gerla?.

 Kiskal zituzten, oihan, soroak,

 nekazal ta marinela.(bis)

 Edonor deabru zela;

 hari tortura krudela;

 bainan... zein kredo txepela!

 Nolaz hainbeste odol-isurte

 eta jazarpen itzela?;

 Negar-zotinka jitoan utziz

 gure herriko batela?

 10

 Arbaso trebe paregabeak.

 Ai! nekazari jator maiteak.

 Mende haietan astunak ziren

 borreroen kateak.(bis)

 Ordungo itzal libreak,

 ongi ditugu gordeak;

 horra nire ohoreak.

 Eginahaletan saiatzen gara

 jarraitzen zuen bideak.

 Zinez dizuet: Aurki garela

 Aberriaren jabeak.(bis)