¡Ill da maisuba!

S.B.Z.

 Donostitik gu gana, isillik, erikoi,

 Ay triste bat da jasten:

 Misteriozko oju orren arrazoi

 Iñork ez daki ematen.

 Eliz gañeko eskillak, aldiz, dolorez

 Ematen du golpea,

 Aizea bera dator penen podorez

 Malko tristez betea!

 Eriyozko otsa da toñu tristean

 Eta negargarrian...

 Zer gertatzen da bada itsas aldean,

 Donostiyako errian?

 Galdezazute, mendi, zelai, basoan,

 Layak utsi ta ondoren,

 Langilleak kontentu echerakoan,

 Zer kantatutzen duen.

 Zer kant, soñu pozgarri, ¡ay! datorkiyon

 Urrun bizi danari;

 Zerekin loarrarasi egiten diyon

 Amak umechoari.

 Arrantzaleak itsas falsoan ariñ,

 Ekaitzak daramala,

 Nolatan aztutzen dan kanta batekiñ

 Illtzera dijoala.

 Juntatzen diranean eliz santuan

 Aideak eta arrotzak,

 Nork alchatzen dituen kantu gozuan

 Jauna gana biyotzak.

 Galdezazu urrutiko erri oyetan,

 Iberiya zar ura

 Nola pizten dijoan bere kantetan

 Berriotik mundura.

 Azkenez... Agertzazu, zuk, Donostiya,

 Zure gaurko lutuba...

 Ez, ez, itz batek diyo. ¡Ah! bai, guziya.

 Ill da, ill da Maisuba!