Telesforo Monzoni agurra

Sudupe, Pruden

 Gizon handi bat joan zaigunez

 ezin naiz isilik egon,

 barneko grinak gaur kantatzeak

 egin diezadaket on;

 herri honetan ezagutu dut

 hainbat emezte ta gizon

 ahantz ezinik izatekotan

 hoien artean da MONZON

 Hamabi urte hor nonbait dira

 nik ezagutu nuela,

 hegoaldetik iparraldera

 iheska etorri nintzela;

 iheslari berri bat ikusiz

 hurbiltzen zen berehala

 hegoaldeko borrokarekin

 har-eman berrien bila.

 Bestek esana hartzen zekien,

 solasean hitz-iturri,

 zerbait kondatzen geniolarik

 dena begi ta belarri;

 maiz erabiltzen zituen hitzak

 «ikaragarri» «izigarri»,

 euskal gudaren arlo guzitaz

 bait zen gose eta egarri.

 Iparraldeak anitz zor dio

 ezin daiteke ezaba;

 su ta garretan ziren Gipuzkoa,

 Bizkai, Nafarro eta Araba,

 hazia ereinez iparraldean

 Euskadi ez zedin akaba,

 iparraldeko abertzaleok

 gara haren seme-alaba.

 Duela bi mendeko gizona

 zinela dut hor entzuna,

 iragan diren bi mende hoiek

 eta guk bizi duguna,

 itzal baduzu egin bait duzu

 hiru hoien batasuna,

 MENDE BERRIak ere izanen du

 zure hitzen oihartzuna.

 Bizi zinela, zakurrak ziren

 zure aurka amorratu,

 zuk zeneraman bide gardena

 ezin inola barkatu;

 zerraldo eta gorpua zuten

 harmen indarrez bahitu,

 hustekabean, gure artera

 ez zintezen berriz piztu.

 Zure biziko arlo guzitan

 izana zara oparo,

 azken hatsa are ez duzu etsi

 harrituz gazteak oro.

 Zure izena jarraituko da

 euskal gogoan luzaro;

 besterik gabe utziko zaitut

 agur t'erdi TELESFORO.

 MARI JOSEFA agurgarria

 zuretzat azken bertsoa,

 agertu duzu bene-benetan

 zarela emazte sendoa,

 atsekabean, etsai anean

 zuzen ta zorrotz asmoa,

 opa dizugu bizi dezazun

 zahartzaro bat goxoa.