Munduko gora berak

Soroa, Marcelino

 Alde bat probinziyan

 degu Goierriya,

 Goierrin berriz dago

 erri bat chikiya;

 erriyontan gaitera

 bada baserriya,

 baserriyan bizida

 Juan nekazariya.

 Juan edo Juan Batista

 indartsu, gaztia,

 sasoi oneko ogei

 urteren jabia;

 lanerako osasunaz

 bai ere betia,

 erriyartan arkaitzik

 etzan aiñ tentia.

 Etzaben Juan Batistak

 zintzurrian traba,

 sartuko zituben an

 bi lakari baba;

 lanerako gogotik

 izanikan taba

 egunaz lan eginda

 lo betian gaba.

 Orla jan erateko

 etzan ez ustela,

 bañan arkitzen zuben

 tripa chit motela;

 nolapaitkua bazan

 ark zuben sabela

 sekulan betetze etzan

 nai zuben bezela.

 Orrengatikan beti

 Batistaren ustez

 biartziran munduban

 gauzak izan gañez;

 zer nayian erateko

 beti zegon pozez,

 apetitu galanta

 bañan dirurik ez.

 Diru pilla biltzeko

 zuben Amerikan

 bere-burua jarri

 gogoraturikan

 nolatan etorri zan

 beste bat andikan

 nekazari juan eta

 aberasturikan.

 Eta gure Batista

 ara juan ezkero

 gogotik lan egiñaz

 etzan bizi ero,

 dirua gorderikan

 zintzo bai astero

 pozturik izateko

 noizpait kaballero.

 Bañan kupidik gabe

 jardunik lanian

 altzuben diru pilla

 sortu bitartian,

 gaizki jan, gaizki lo ta

 ler egiñ nayian,

 makaldurik jarri zan

 mintsuben antzian.

 Kapelu aundiekiñ

 boina sarren ordez

 apaiñ-apaiñ jantzita

 biurtu zan pozez,

 etorririk errira

 beterikan urrez

 zer nai jateko, bañan

 apetiturik ez.

 Ogei urte geiago

 t'elbarritasuna

 Batistak ikusirik

 du bere jarduna:

 ¿oraiñ zertako diat

 aberastasuna?

 naiago nikek ¡ai! len

 nuben osasuna.