Oroitza

Sanchez Irure, Cayetano

 Madalen Larraldel zanari

 Jaungoikoari ezkatzendiyot

 arraz tristuraz beterik,

 bere laguntza naidizutala

 ezdaukat eta indirrik;

 gure Magdalen zer isandu dan

 ezatiarren barrendik,

 meseri ori egingo aldit

 ez det eskatzen besterik.

 ¡Oh! Magdelenche aiñgeru ona

 oraiñ nentzera arkitzen,

 zure galdezka emenchen nabil

 ote zaituan topatzen;

 alper alperrik nere uztian

 munduan nazu zaiyatzen

 zerengatikan gure artian

 etzeralako bizitzen.

 Zeruetara iguazera

 Jaungoikoaron ondora,

 ¡oh! Magdelencho zertakosortu

 ote ziñaden mundura;

 etzaigogorrak artuzinduzten

 bañan alako modura,

 burni sorroz bat uste gabian

 botarik zure lepora.

 Ezerkulparik etzendularik

 orra Magdalen tristia,

 zeñen garesti bai gertatuzan

 na parrorañon joatia;

 Jaungoikoari artuzendiyori

 chikintandikan fedia,

 aurrez aldetik bestiarentzat

 Jarri zenduen legia.

 Saran jaiyota an biziñan

 oso Jaunaren graziyan,

 konfesatzeko zaleturikan

 eziñ geiyago agiyan;

 konfesatu ere egiñ ziñaden

 naparruako erriyan,

 gero ispitzat artu ziñduzten

 Frantziko muga-arriyan.

 Gure Magdalen beti bezela

 etzan batere mudatzen,

 alper alperrik Pinet arizan

 aldametik tentatzen;

 arren gezurrak chinistutzia

 besterikan nai etzuen,

 ori iñondik ezintzuanda

 illtzeko agiñduzuen.

 Salba Birjiña errezaturik

 gure Magdalen illtzuten,

 makiñacho bat jende omentzan

 gure Magdalen ikusten:

 martiri oiyek pasatu eta

 emendik eskutatutzen,

 orain zeruan gloriyandago

 lengoko penak gozatzen.