Negua

Sanchez Iruri, Cayetano

 Negu gogorrak ekartzen ditu

 alde daneta negarrak,

 apurtu nairik asten danian

 iñon diraden baztarrak

 okertzen ditu zuzen daudenak

 moteldu berriz azkarrak,

 kupirik gabe orla urtero

 beti asigo kazkarrak.

 Noiz nai astendu chingorra gogor

 euriya ezda ezanik,

 ezdu atertzen istante batez

 arida beti gogotik;

 uste gabian elurra berriz

 beste danak asperturik,

 negu guziyan echian gaudez

 eziñ egiñda lanarik.

 Gure gisara urrantzaliak

 echian dira gelditzen,

 itsasorako nola girorik

 azkotan ezdan izaten:

 iñoiz batzuek joanagatikan

 ezdira danak etortzen,

 ondo dakigu urtero bada

 emen dirala itotzen.

 Kanpo guziyak galdutzen dira

 ezda ez ezer gelditzen,

 uren iñdarrak eta aiziak

 berekiñ ditu ematen,

 baserritarra lur garbiyakin

 askotan dira arkitzen;

 alde nanetik negarra beste

 gauzarik ezda etortzen

 Neguak ezdu gazabat onik

 guziya sakarkeriya!

 neguan beti alde nanetik

 azalzenda misheria,

 urtero orla arkitzen gera

 utsa au balitz berriya,

 ondo dakigu aspaldikuan

 ala dagola garriya.

 Joan dan urtian aurten

 eta igual urrenguan

 pobria beti ala izangoda

 aurrera ere munduan;

 orlako gauzak izaten dira

 urtero bada neguan;

 pen obet danak astuko dira

 Jaunak eramantakuan.