Malkoak

Sanchez Irure, Cayetano

 Ezdakit nola jakindes deton

 ¡aiñ gauza negargarriya!

 batek negarra ¡ay! egitia

 ezda milagro aundiya;

 neri burrura jaiyo zaidana

 baldiñ au bada egiya

 bati biyotza mugitutzia

 nonda ezduen arriya.

 Magdalena Larralde zanari

 ¡oh! nola diran oroitutzen,

 munduonetan gauza guriyak

 ez baitirade antzitzen;

 azi nai nuke Ama Euskaran

 biar besela mintsatzen,

 bañan Magdalen aitortutzian

 ezdit barrenak laguntzen.

 Zer asiyuak egintziyoten

 ¡gure Jaungoiko maitia!

 emakumebat gisa orretan

 kulparik gabe illtzia;

 utza gaistua bai isan bazan

 eziñ geiyago obia,

 eska charreta tristia joantzan

 bildurtzen naiz ezatia.

 ¡Ay Magdalen negarrez nago

 bañan zerura begira,

 gizon batzuek arrazchit gaiski

 zurekin portatu dira;

 zu illtzinduzten ¡inozentia!

 oraiñ garretan gizon aiyechek

 kiskaltzen egongo dira.

 Mancha gabeko Jaungoikoskua

 peregabeko Birjiña,

 Jaungoikoaren loge danetan

 ezin geiyago berdiña;

 batek naita eziñ lezake

 esan biardashen diña,

 chikitan dikan artuzen duen

 eliz alderako griña.

 Mundu onetan pasadituzu

 iñon diran tormentuak.

 orlako gauza beti goguan

 artzenditu Jaungoikoak;

 oraiñ zeruan zaudez Magdalen

 utzirik bai emenguak,

 zure ondoren orchen dabiltza

 oso pozaz aingururua.

 Zure gisara oraiñ guziyok

 baldiñ bagara portatzen.

 ikusikoda ¡Jaungoiko onak!

 emen danori laguntzen;

 ejenplo charrik ezdezu utzi

 aiñ guchi egiñ zenduen,

 agur Magdalen gure artian

 bizitu zaitez gozatzen.