Gure mendiyak

Sanches Irure, Cayetano

 Euskal-Erriko mendiyetara

 igo nitzan egunian,

 baserri-churi asko ikusi

 nituben bide danian;

 arbolak ere lorez betiak

 soro eta zelayan,

 elurra egiñ balu bezela

 erruz aurreko gabian.

 Eguzkiyaren printzak alaitzen

 zituben toki guztiyak,

 ¡zeñen ederki diz diz egiten

 zuten belarcho baztiyak!

 chit urrutira erakutziyak

 kolore ikusgarriyak,

 ziduritela danak zaudela

 gañetik urrez jantziyak.

 Diamantezko koroi eder bat

 ematen zuben soruak,

 eta aldare argiz betia

 apaindurikan basuak;

 aingeru polit miragarriyak

 egazti edo usuak,

 gure mendiyak orrela jarri

 zizkigun bai Jaungoikuak.

 Oraindikane oroituzen naiz

 eguzki chit indartsuak

 arkaitz tartetik nola azaldu

 zituben lañu pishuak;

 eta gañera zabaldu ere

 likurta oso gozubak,

 usai oberik eziñ zeikian

 eman barats ta soruak.

 Arbol gañetan entzun nituben

 dokant chit alaigarriyak,

 goizetik arrats isbildu gabe

 aritu ziran choriyak;

 ta micheletak loretik lore

 egaan zabiltzan guziyak,

 eta lur petik azaldu ziran

 gañera beste pistiyak.

 Artalde eder mardul galanta

 zabaldua belardiyan,

 bildoch pocholo jayo berriyak

 amaren aldamenian;

 mutill sendo bat chakur birekin

 zaitutzen danen aurrian,

 zutikan anchen ikusi nuen

 echolaren itzalian.

 Elizacho bat ikusi nuen

 Mendi oieren tartian,

 goroldiyozta untzez betia

 ichura dana joanian;

 bañan zaukaizkin iru aldare

 chit politak barrenian,

 zar izan arren estimatua

 daukate auzo danian.

 Gauza abek danak oztu ta gero

 iya irichirik beera,

 guretzecho bat sortu zitzaidan

 kolpez aurreko aldera:

 eta aiton bat ikusi unen

 joan zala aldamenera,

 ¡erdi negarrez buru utzikan

 errezuak egitera!

 Aiton leyalak bere otoitzak

 bukatu zitubenian,

 galdetu niyon gurutzi arrek

 an zer esan nai zukian;

 -Erantzun ziran gizarajuak

 seme joan dan gerratian

 ¡o! nere aita orchen iltzuten

 azkeneko atakian.

 Maiz egoten naiz seme ontzua

 gurutziaren aurrian,

 Jaungoikoari errezatutzen

 aita zanen izenian;

 bakar bakarrik etortzen nazu

 ira orduko bidian;

 eta onela ibilliko naiz

 gauka naizen bitartian.

 Itz abek esan eta aitona

 beetik gora joan zanian;

 orduban belaunikatu nitzen

 gurutziaren aurrian;

 errezochuak egiñ da gero

 echeratu nitzanian

 erriyan sartu baña lenago

 illuna nuen gañian.

 Euskal-Erriko mendiyak beti

 oroituko zaizkit neri,

 edo bestela egon biarko

 dizut burutikan gaizki;

 uda-berriyan berriz joango naiz

 Jaunak usten badit ori,

 gurutziaren onduan alkar

 gaite zen aitona ta ni.