Gizon diabrua!

Irure, Cayetano S.

 Igande ta astelen

 larunbat gabian,

 iñola eziñ egon

 zerade echian;

 zenbait diruben jabe

 egiñ ondorian,

 Jaunak dakiyen arte

 zuadez churrutian,

 alderaka atortzen

 zera goiz aldian,

 zalaparta aundiyan

 danak jo nayian,

 esantzerañon lotan

 daudenak oyian,

 aurrake daukaizkitzu

 bildurrak aidian,

 ni ere ala nabil

 bai oraiñ artian

 ¡zuzenduko altzera

 bada noiz baitian!

 Astian iru egun

 bada lan egiñik

 ezdezu familian

 utzitzen dirurik;

 emazte ta aurchuak

 barrendikan utzik,

 aukiadiarekin

 indar danak joanik,

 echian da kalian

 osta osta zutik,

 eztaltzeko gañetik

 ezer gabetandik,

 beti erdi negarrez

 eta lotzaturik,

 batzubetan eskian

 zerbait bildu nairik,

 biyotza lertzerañon

 triste kupiturik,

 Jaunari erresatzen

 malkotan urturik.

 Ezkondu nitzan bañan...

 ¡Jesus Jaungoikoa!

 alferrik izan arren

 nago damutua;

 senarra artu nuen

 oso pikarua,

 ordiya ta utziya

 chit gañ gañekua,

 eta aspaldichotik

 daukat esautua,

 gure ordez gaur maite

 dubela ardua,

 esan liteke dala

 danaren maisua

 goizetik aratzarte

 ustutzen basua,

 eta ara gañera

 emen milagrua,

 chinchotzen balin bada

 ¡gizon diabrua!