|
Betiko damua
Irure, Cayetano S.
Idi baten dirubak
berekin artuta
jantzirik gaņetikan
zerbait chukunduta;
dema zala goizetik
lendik jakinduta,
Anton joan zan echetik
trenian sartuta.
Anton bezela beste
toki askotatik,
nola baserri eta
bai ere kaletik;
dema zan egun artan
alkar billaturik,
an ziran istilluak
ojuka azirik.
Berrogei oitamarren
ogei amabosten,
milla apostu orla
nola diran nasten,
idiyak diranian
plazan azaldutzen,
Anton bezela asko
dira berotutzen.
Idiyaren dirubak
eskuban artuta,
ala diyo Antonek
poltsa zabalduta;
tori bai ogeitamar
berrogeiren kontra
etorri berr ere
dirua badota.
Galdurikan onela
zituben dirubak
Antonekin izandu
ziran istilluak;
gaba gaņian eta
patriktik ustuak
oirik eman nai ezta
berriz ostatuak.
Panparroi aruntzian
sarturik trenian,
oņez eta chit umill
Anton onuntzian;
andriakin aserre
ordutik echian,
itzarik egin gabe.
biyak alkartzian.
Demak izandu dira
geroztik askotan,
baņan Antonik ara
ezda geyago joan;
ez du nai aitortzia
orlako gauzikan,
ori debekatzia
lenbailen baizikan.
Ezin bildurik dabil
idiyen diruba,
igurtzirikan bada
gant egun burua;
iņoiz azaldurikan
begitik malkua,
Antonek ara orain
betiko damua.
|
