Donostia'ko kaiean

Salaberria, Sebastian

 Bertso batzuek antolatzeko

 nago umore onean,

 denbora pasa kantatutzeko,

 lanik ez dezutenean.

 Funtzio onak sarritan dira

 antzokian da zinean,

 polit askoa ikusi gendun,

 anai, lengo egunean.

 Apirillaren aurren aldera

 lendabiziko jaiean,

 pesta polita ikusi degu

 Donostia'ko kaiean:

 asko bezela ni ere antxe

 zerbait ikusi naiean,

 bi emakume arrantzaleak

 zeuden oso sasoiean.

 Berrogein bana urte zituzten,

 biak edadez berdiñak,

 jendeak emen esan duanez

 amaika saio egiñak.

 Bata bestea menderatutzen

 jo dituzte alegiñak,

 zarpak puskatu, tximak zintzilik,

 bazirudien sorgiñak.

 Oso gustora egonak gera

 sorgin aueiri begira,

 batek cochina esaten zion,

 besteak tximatik tira.

 Ordu erdin bat pasatu dute

 lurrean jira ta bira,

 amaika olako funtzio eder

 kaiean ikusten dira.

 Batak bestea azpiratu ta

 iñora ezin aldegin,

 larritasunez estuturikan

 tristeak ezin itzegin.

 Eskuan zuan kanibitakin

 golpe tira ta utsegin,

 pira batean inguru artan

 etzan izandu atsegin.

 Emakumeak asarretzean

 etsaiak berekin ditu,

 batak bestea ostiko jo ta

 begi ondoa aunditu.

 Iru gizonek eldu zioten

 eta ezin errenditu,

 zeladore bat etorri da ta

 pakeak ark egin ditu.