Stabat
Duvoisin kapitaina
Jesus ona gurutzea
Itzaturik ikhustean
Ama zagon nigarrez.
Oinhazerik gaitzenean,
Lantzaz joa bihotzean,
Ethendu zen auhenez.
Zembat ahal zen samina
Ama saindu haren mina
Atsekabez bethea!
Han zagoen auhenetan,
Nigar eta hesturetan
Ikhustean semea.
Hambateko oinhazean
Ama haren ikhustean,
Nork ez duke nigarrik?
Ama semei begiratuz
Nor ez egon minez doluz
Nigarretan urthurik?
Ikhusi du azotatzen,
Gure gatik estiratzen
Bere seme eztia.
Ikhusi du hagorantzen,
Herioak akhabatzen
Zeru lurrez utzia.
Amodio ithurria,
Emadazut min bizia
Pairatzeko zurekin
Jainkoaren gogokotzat,
Amodioz Jesusentzat
Egizu erre nadin.
Sar dizazut bihotzean
Jesus onak gurutzean
Hartu duen zauria
Zure seme zaurtuaren
Ene gatik hartu penen
Emadazut erdia,
Hil artino haren minez
Deithoratzen nigar zinez
Nagon bethi zurekin.
Nahi nuke zurekien
Habearen itzalean
Nere egoitza egin.
Birjinarik ederrena
Onhetsazu nere pena
Zurearekin! ultsan.
Jaun onaren gurutzea
Harek jasan oinhazea
Iduk bezat gogotan.
Egidazut gurutzeaz,
Semearen pairamenaz
Hazkartzeko grazia.
Hiltzen naizen oreneko
Emadazut arimako
Jainkoaren gloria.
Jujamendu gogorretik
Ifernuko su garretik
Othoi beira nezazu
Kristo, zure Ama onaz
Eta zure pairamenaz
Bitoria indazu.
|