Salvum me fac, Domine

 Begira nazazu, Jauna,

 akitu dira kirmenak (sintzoak)

 bakandu dira lurrean

 egia maite dutenak.

 Orok ari dira alkarri

 esaten itz arroputzak;

 biotz tolestuz, gezurrez

 diardute ezpain malmutzak.

 Idoki ta onda bitza

 Jaunak ezpain gezurtiak,

 erauzi bitza, arropuzki

 mintzo diran mi guziak.

 -«Altsua da gure mia,

 (esan baitiote elkarri;)

 gere ezpañen jabe gera,

 nor diteke gure nausi?»

 -«Lander txiroen zoritxar

 ta antziak dirala zio,

 bereala jaikiko naiz

 aien alde» Jaunak dio.

 «Beren etsaien eskutik

 zainduko ditut landerrak,

 purrukatzen ditudala

 gertu zaizkien xederak.»

 Garbi, kutsurik gabeak

 dira jaunaren eleak (itzak),

 zazpitan suz garbitu dan

 zillarra bezain garbiak.

 Zuk begiratzen gaituzu,

 Jauna, zure gerizuan

 gizaldi tzar onengandik

 orain ta menden mendetan.

 Gaizkiñak gure inguruan

 dabiltz gu galdu naiean,

 lurrean gizatxarren bat

 nagusi dan bitartean.