Xalbador
Amuriza, X.
Begiak hertsiz arnasa irentsiz
hortz artean heriotza
sentimenaren mailarik maila
hondoratu dut bihotza
Badut zoko bat pultsu gabea
odolaren mintzo hutsa
han daga zutik lore horitan
tristuraren ereinotza
han ehortzirik zauzkat Xalbador
han datza zure abotsa
Ene golkoan dudan zokoa
hasperenez estalirik
zu zautzena eta ni ere sarri
etzaten naizena hilik
Barren hartatik mintzo natzaizu
gau ihintza bezain isilik
ni ere hilotz natza zurekin
edo zu zaude bizirik
zure begia ikusten baitut
izar batetik zintzilik
Zu hilez gero zu galduz gero
hau zait Xalbador saminen
nola hain maite zintudalarik
jakin gabe joan zinen
Baina berbiztu bazintez ere
eta bidean ediren
odolak diost ez nizukela
aitormendu hau eginen
maitasun handi gehienak hartan
hiltzeko jaio baitziren
Nahizta bizitzan hitz asko egin
gabeak ginen elkarri
aski zait zure behada hura
zure barne ezaugarri
Zuk ere baldin Xalbador jakin
nahi bazenu nire berri
ez daukazu zertan galdezka;
berriz mundura etorri;
galdegiozu lurrak irentsi;
dizun itzal triste horri;
Zure behada ostarkuzkoa;
nondik tristea betidanik;
nondik zetorren eta zergatik;
ez da jakingo jadanik;
Nahizta agian zerbait horretez;
banukeen zer esanik;
nola zuk inoiz adierazi;
gabeen berri eman nik;
hiken hezurrei emango diet
zure ondoan etzanik.
Gay isileko bakarmortuan
Hilargizko maindirea
itzal galdu bat aurkitu nuen
izar hilen ahaidea
Xalbadorrena zela esan zidan
bazuen zure airea
soinean hartu eta mugarantz
jaraitu nuen bidea
gerotztik itzal bi daramatzat
zurea eta nirea
Zure ahotsa oihan barneko
lur eta sustraiz egina
gogorazten dit haritz orpoan
ehortzi nuen arima
Hego iparrek menderik mende
bilduriko giza mina
zure mintzoak kantatu digu
odolean irakina
ilunabarrak gorde dezala
zure oroimen samina
Beste munduko sinesmen finez
aitortzen dizut hori ez dela
niretzat hain kezkagarri
Baldin badago ezin guk kendu
ez badago ezin jarri
baina egia balitz nahi nuke
zure aurrean itzarri
betikotasun osoa eman
dezagun beha elkarri.
