|
Euskal ikurriņa
P.L.
Ekurrin, Ikurriņa,
bai dala panpiņa
txuri-gorri-orlegiz
Sabiņ'ek egiņa...!
Odolez gorria ta
itxaroz orlegi,
Ander-egunak digun
oroit-ikuspegi;
txuriz aitortzen digu
fedearen egi,
asetuez euskaldunen
biotz eta begi.
Sabiņ'ek euskotarren
ageri bat nai ta,
auxe asmatu zuan,
zoragarri baita.
Gora Euzkadi deika
zutitu zan Aita,
abertzale guziok
bear degu maita.
Ekurrin, Ikurriņa,
or dezu egiņa
gudari-odol garbiz
erriaren ziņa.
Gudateak saillean
burrukako txanda
eman zigun odolduz
mendi, uri, landa:
Billarreal, Intxorta'n
illetak jasanda,
Lemonaitz ta Gernika,
Bizkargi, Artxanda.
Armetan galdu genun
Franko'ren burruka;
alanbe Ikurriņa
geuk ezin izkuta.
Beti odol-giroan
negu eta uda,
sekulako da nonbait
euskaldunen guda.
Ikurrin, Ikurriņa,
bai dala samiņa,
zu odol-itotzeko
bildu dan osiņa.
Anai artean degu
gaitzena burruka,
erbeste-aizeakin
dator, ezin uka;
Madrill'ek nastu gaitu
garrotoz orruka,
euskal aizken-arnasa
nai dutela buka.
Elkartuz indarrean
goazen atez-ate,
askatuz erriaren
lokarri ta kate.
Zutik jarri zeraten
ainbeste alkate,
denoren txalogarri
benetan zerate.
Ikurrin, Ikurriņa,
min det zure miņa:
Euzkadi aska naita
oraindik eziņa...
Denok oar gaitezen
anaiak gerala,
amari emateko
erantzun leiala.
Onartuz Ikurriņak
damaigun itzala,
Jainko ta Lege Zarrak
elkartu gaitzala.
Agur itzal aundiko
mezu dun ikurrin...!
Beste oialik ez du
erriak atsegin.
Pake-irrintzi joaz
txistu ta danbolin,
Gernika'ren altzotik
zaitzagun Erregin.
|
