Aitor

Otz, Ima

 Zuhaitz haundi baten ondoan,

 basoaren erdian,

 gizon haundi bat dago.

 Gizon horren ahoan,

 ixiltasunaren erdian,

 abesti bat dago.

 Bere semeen

 heriotzagatik

 abesten ari da.

 Bere begien

 argiagatik

 jaun egin da.

 Bere ama,

 lurra du;

 bere etxea,

 basoa du;

 bere jana,

 hibaian du;

 bere emaztea,

 mun du?

 mun du?

 Tximist batek

 hil du.

 Hain gazte,

 hain eder.

 Gizon batek

 galdu du

 bere emazte

 ... Eder.

 Aitorren hitz ederrak

 oraindik dira gureak.