Beranteko urrikiak. 1888-ean

Otxalde, Joanes

 1

 Bizi nintzena bakean

 Ait'amekilan batean,

 Tratulari bat sartu zitzaitan, uste gaberik etxean,

 Ez baitzuen nai handik athera ni saretan sar artean.

 2

 - «Amerikako bidea

 Har-ezazu, jaun gaztea;

 Erranen dautzut nola bizi den leku hartako jendea:

 Hemen kobrea bezain nasaiki han badabila urhea.»

 3

 Orduan nintzen harrotu,

 Gogo guzia berotu.

 Abisu frango izan dut, bainan ez naiz nihori behatu;

 Ni zoro bezain hura ernea, laster ninduen beretu.

 4

 Diru goseak nerama,

 Utzirik aita et'ama;

 Arrosa-petik ather'orduko, arrantzetan atzemana,

 Nahigabetan bethi bizi da aitei behatzen ez dena.

 5

 Untzian hasi senditzen

 Damuak bihotza zaurtzen:

 Ald'orotara begira, bainan urik baizen ez ikusten,

 Haize-tenpestak, masten karraskak zain guziuk ikaratzen.

 6

 Sartu naiz azken buruan

 Gogoa naukan lekuan;

 Neure etxean nituelarik atseginak inguruan,

 Orai hemen naiz, dohakabea, nehor gabe desterruan.

 7

 Bizi naiz nahigabetan,

 Bethi hasgorapenetan.

 Damu min-gaitzik fidatu nintzen bertzen solas ederretan!

 Geroztik hunat urrikitu zait probetxu gabe bortzetan.

 8

 Ene haurride gazteak,

 Ez segi ene bideak!

 Ithurri khiratsetan edan du zuen, anaia maiteak;

 Hemen egunak luze doazko nola herrian urteak.

 9

 Bidali diot amari,

 Zertaz ngon hemen eri,

 Zerbaitlaguntza egin dezola nigarrez dagon haurrari;

 Ahalik balitz nahi bailuke sortu-lekurat itzuli.

 10

 Hemen nago lotsatua,

 Dolu minez higatua:

 Ikusten badut berriz aldi bat Eskual-herriko zerua,

 Hor biziko naiz lehen bezala, galtzen ez badut burua.