Txepetxa
Otaņo, P.M.
1
Askotan esan izandu dute
gizon ikastun argiyak,
nola pistiyak izan litezken
gure erakuslariyak;
erlia da bat aipatzen dana,
o! zer lan arrigarriyak
jartzen dituzten gure aurrian
onek eto txingurriyak!
txepetxak berriz erakusten du
ainbeste nola aik biyak.
2
Euskal-lurreko txoriyetan dan
txikitxuena da bera,
gaztaņ kolore bakarrekua,
nai bada ez da ederra:
begi argiyak, buru xanpala,
moko tentia aurrena;
gorputza motxa, anka laburrak;
xaltokako ibillera;
xalapartako egalariya
eta kantari ergela.
3
Txotx batek aisa jasoko luke
nola karga gutxi duan,
baņan gustatzen zayo jartzia
adar sendoxiaguan;
amildu arren ez leike galdu
dakiyelako eguan;
baņan arkitzen baldin bada ere
burnizko aldamiyuan,
iru-lau aldiz xanpatutxen du
seguro ote daguan.
4
Udaberriyan lendabiziko
kabiya txepetxarena
azaldutzen da ta ezaguna,
goroldiyozkua dena;
arbol gerriyan, untza tartian
du lekurik maitena,
ta gizon askok ikusitzian
iritxpirian daguena,
esan oi dute:-zor konfiantza,
txori txar onek dubena!
5
Ta edozeņek esan lezake
berari begiratzian;
arretarikan ez daukala
egiņ leyoken gaitzian;
ez-iduriyan ark kabiyari
beste zulua atzian
egiten diyo, andik joateko
aurrerakua tapatzian;
erakutsiyaz pentsa zegula
nola atera sartzian.
