Ernani

Otaño, P.M.

 1

 Urbieta'ko Juan'en

 sort-erriya, orra

 seme leyal askoren

 siaska jatorra;

 biyotz biguñekua,

 gudari gogorra,

 zure izen maitia

 ez liteke borra

 zergatikan zeraden

 eukaldunen onra.

 2

 Ez izanagatikan

 aundi ta bikaña

 aiñ zerade polita,

 txukun ta apaña,

 gañera euskalduna

 besterik ez aña;

 lur ontan biyoztsuak

 denak dira, baña

 nere ustez, Ernani

 zu zera estraña.

 3

 Euskaldunen oiturak

 ta gure izkuntza

 jakin nai ditubena

 joan bedi aruntza;

 nola Euskara dagon

 iya umezurtza,

 au sapai txarrekuak

 nai diyote bultza...

 Ernani, zu zerade

 ezti onen eultza.

 4

 Inguruan daruzkan

 menditxuak berriz,

 aiñ alakiyan ez det

 nik ikusi begiz;

 betiak gaztañez ta

 sagar muxu gorriz,

 denetan politena

 tontortuba arriz,

 Santa baten izena

 dauka edergarriz.

 5

 Begira zayozute

 Santa Barbara'ri,

 ardiyak zaitzen dagon

 artzaya diruri

 beti ernai «otsorik»

 ote dan ageri;

 ez diyo txarkeririk

 egin nai iñori,

 baizik lagundu bere

 erri maitiari.

 6

 Asko lezakiana

 edo indartsua

 bezela da Ernani

 prestu ta mantsua;

 baztartutzen dubena

 etsai setatsua

 bizi da lagunduaz

 jende biartsua:

 7

 Ernani'ko alaba

 eder ta txukunak,

 zubek zerate egi-

 azko euskaldunak;

 oraindikan zautenak

 aingeru kutunak,

 gero izan zaitezte

 andre t'ama onak

 beti sortu ditezen

 seme biyotzdunak.