Umaran jaunari diosala

Otaegi, Klaudio

 -Ongi etorri, Umaran Jauna,

 Jaio ziñaden errira:

 Ongi etorri; Machin ta beste

 Umant askoren echera:

 Ongi etorri, beti noble ta

 Leial dan Euskal-errira:

 Ongi etorri, beso zabalik

 Dauden anaien tartera.

 Ongi etorri, dizut pozkiro

 Egiten biotzetikan,

 Naukatelako zure doaiak

 Aspaldi arriturikan:

 Ongi etorri; diote nere

 Lagun onak zugatikan,

 Onegiñ asko dituzulako

 Egiñ urez aronztikan.

 Ongi etorri, dizute egiten

 Ibar ta mendi zokonak,

 Aurtasunean gora ta bera,

 Ibilli oi zituzunak:

 Ongi etorri, dorre, jauregi,

 Gaztelu ta murru larrak,

 Chirostu eta sasi mardulez

 Estaliak dagoztenak.

 Ongi etorri; arbol tantaiak:

 Ongi etorri, ibaiak;

 Ongi etorri, aizechu eta

 Egaztien ots-eztiak:

 Ongi etorri, gelditu gabe

 Mur mur dauden iturriak

 Ongi etorri, pir pir egiñaz

 Mugitzen diran orriak.

 Ongi etorri, zait iruditzen

 Diola zure seaskak,

 Non lenbiziko bai ziñituen

 Aditu amaren kantak:

 Ongi etorri, zure guraso

 Zarrak daukazkien lurrak:

 Ongi etorri, esateko itz

 Batean, euskaldun danak.

 Baña ¡zer muga miñean eta

 Tristean zeran etorri!

 Jakin dituzn Amaren penak?

 ¿Nai izan dezu ikusi?

 ¿Malko gartuak nai ziñituen

 Bere oñetan isuri?

 ¿Norañokoak diran emengo

 Gaitzak, naidezu ikusi?

 ¡Tristeak dira, Umaran jauna,

 Euskal-erriko berriak!

 Guri guria utzi zenduen

 Aritz beneragarriak,

 Ego aizeren bitartez dauzka

 Igarturikan orriak;

 Alde aldean zazkio galdu

 Sustrai eta zaiñ lodiak.

 Triste artzaiak arkitzen dira;

 Eta ¡nola ez gaisoak,

 Ardi bildotsak baldin iresten

 Badizkie maiz otsoak!

 ¿Nola ez dira egongo triste,

 Baldin ollo ta chitoak,

 Ataririkan badaramazki

 Arrapatuta miroak?

 ¿Nola ez dira izango emen

 Pena eta naigabeak,

 Mendiak baldin badaude pizti

 Odolzalezkoz beteak;

 Azari zarrez ingurutuak

 Chabola ta salecheak;

 Arbiska pozoi eta momorroz

 Zelai eta landareak?

 ¡O atzekabe neurrigabea!

 Ez det barrenta gauz onik!

 ¡Zortzi urte ta geiago doaz

 Pozik sentitu gaberik!

 Emen ez dago zorionikan,

 Ez dago zorakeririk;

 Ez dago emen soiñ beltza eta

 Lantua beste gauzarik!

 Igartu dira zelaiak eta

 Zimurtu lore politak:

 Erromeririk, ez da; isildu

 Ziran chistu danboliñak:

 Oso mututu zumarditako

 Koplari garbien kantak:

 Atzoko argi ugariren truk

 Daukazkigu gaur itzalak.

 ¿Nora zerade, bada, etorri,

 Nora, Umaran prestua?

 Ikusten dezu jaioterria,

 Ozta ozta ondatua!

 ¡Ai baluteke ume guziak

 Zure naitasun gartsua!

 Amerikako beti izan dezun

 Amorio aiñ sutua...!

 Irago arren urteak eta

 Egon arren atzerrian,

 Ikusten degu bero dezula

 Fedea biotz aundian:

 Zu bezelako euskaldun asko

 Balira Aitorren errian,

 Kukuak beste gisa liguke

 Joko ¡ai! udaberrian...

 Eraman zazu gure laztana

 Zure lagun maiteetara:

 Gure oroitza, gure biotza,

 Zillarrezko Ibiera:

 Gure maitasun egiazkoa

 Fuero-zale aetara;

 Sortacho baten gisa bilduak

 Dauden euskaldunetara.

 Esanaz: ez da Euskal-erria,

 Ez da sekula galduko;

 Zeren baditu oraindik-ere

 Nai dioten ume asko:

 Eta, batasun premiazkoa

 Egiñik beti betiko,

 Berriro dute, ¡erri maitea!

 Lengo oñean paratuko.