Miramar 1954
[Orixe ?]
Betieran sartzen ote naiz asia
tarteka bederen? Ez muga, ez aldi,
ez tarte laisterrik; betaren barnean
beti dan Arekin bete nago geldi.
BAT. Ala zakurra eizez dabillala,
isats-eraginka, ikara belarri;
baiņan oillagorra suma dula, kuzkur,
batera biltzen tu, lotuz gorputzari.
Buru ta biotza alde banatara
doazkit egunez, bi liran iduri;
gauaren mendean bat biurtzen dira
ezin bakanduaz: ordun naiz bat-bat ni.
Gauezko pakean egin ez duenak
otoitza xortzeke, zer dan ote daki?
Gauak? Ixillak? Zerk ote nauka kuku?
Indar oro batuz zer ote naiz ari?
Egonean jardun, jardunen egon,
eragiņik gabe norbaitek naragi.
BETA, Jainkoaren beti'ren antzera
noiz asi, noiz buka, ezer ez dit neri.
Tarte onek ez du laisterrik; egonak
aztuari dit noiz otoitza nun asi.
Ari naiz, ba nago. Betaren pakean
ez-axolik nago otoitza noiz utzi.
Xaguxar bat egan bekoki gaiņean...
lurrean nagola dioket igerri.
Murgiltzen naiz berriz beta apektsuan,
jardunean egon, egonean ari.
Katu elur-margo, marrakaz isatsa
legunduz, atea zaiodan zabali,
eizetik irten da; atzarriz berriro,
lurrean nagola dioket igarri.
Arraiak uraren axalean zenbait
mamu atzemanka eiten baitu jauzi
ura galdu gabe? Alaxe berriro
arnasa galtzeke murgillik naiz geldi.
BETE. Utsarterik, aldarterik gabe
ni bete; neronez ez xortu, ez antzi.
Baiņan utsa naiz ni; Jainkoak nau bete.
Ark ez baitu bazterrik, nik ez dut bazterrik;
ez baita mugitzen, enaiz ni mugitzen;
oro naiz Arekin, oro dut nerekin.
Miramar eipea! gauez bitan goxo.
Agur!, baiņan emen barne zaitut beti.
Noranai noala nerekin zaramat,
ez baita neretzat utsik, ez tarterik.
Gizaingeru diran Muyshondt'arrak oro
emen barne ontan nigaz deramatzit.
BETI. Sar banendi betian zatika...
oro bat dirade oso eta zati.
Anima betian bizi zait; gorputzak
ba du, zorigaitzez, aldarteen berri.
Zeru goxo onek lurreko minkaitza
ez galtzen! Erria lur ontan atzerri!
Bizi nadin, Jauna, naizaņo, Zurekin,
Zurekin biurtuz BAT BETE ta BETI.
