Zugatz moztuak
Igotz
Mozte-aldia jorik urte-gurpillean,
zatar dozuez soiņak, bil-uts eta goibel.
Begira or, asmo txar, Udalak esanda,
iru gizon serrari, oraintxe dira el.
Bas-eleiz inguruko areitz zut, azkazi
eta beste tantaiak iņaustera zatoz
Negar areitz urtetsu, negar bai zotinka!
erakuts barne-miņa adar-puntak malkoz!
Lau astez ona barik, gaur emen nozue...
Oi, errukarri zuek! Zarpail, odoletan;
txit murriztu zaituez, ostoge zagoze,
leen eder ziņienok gaur alkez ziņetan!
Moztuak zakustaze, zauriz ta narru loi,
Zuok merezi era olako laidorik?
Zaarrak egiaz, baiņa ederrak zintzazen.
Zergaitik, oi!, zaituez orren itxusirik?
Azpian kukurio, negar dagitzuet,
giza-zitalkeria bizi gaitzetsiaz;
maiatza dalarik ez dager or kimetzik,
txoririk ez egunez, ezta ontzik gauez
Ai ene!, baltz dirudit gaur zuen zoria;
iņori ete mindu ene lor-bertsuok?
Alan era guzti be, zakiez pozbide
zartzaro soil-betean iņausi zugatzok!
