Urari begira

Igotz

 Emen naukazu, Jauna, ur-ertzean zutik;

 atzo ta gaur, ene Jaun, emen ni zurturik

 Etzara gogoratzen? Ozen dabilkit ura.

 Atzo eta gaur ura, Zuk guri emona,

 urrezko lili-baratz artetik doana.

 Argi ta dizdiz, eder, ur-abiadura.

 Oar bage datorkit egunsentia leun,

 ta ni emen naukazu, biotz-zauzkada eun;

 ta ura ikusiz marmar-ots, Zu zaitut goretsi,

 Urak legez zu, Jauna, nai zaitut goretsi,

 Zuk apain jantzitako liliak onetsi,

 eguna urkuldu Zuri eskerrak egiten.

 Ez dot odolik nai, emengo bakean,

 Zuk ixurka ezik Gurutz-adarrean;

 otza bebil ixurka arnasa zitala.

 Ura aska barnean lez, kantu-kantaz beti,

 olaxe nik gura dot zure baitan bizi,

 maitale bai Zuretzat izanik mazala.

 Uraren albo zutik, Jauna, dei dagizut;

 entzun naizu onbera. Aita ez al zaitut?

 Negar dagidanean, naiz-ta poz unean,

 ar eizu, otoi, nire oiu-ots betea,

 urarena beizen leun bekizu nirea,

 nik Zuri opatua ona etortean.