Laiñoa

Igotz

 Ik opa eunke

 ixil-ixilla

 nire zera gartsua

 Ioi oroz garbitu

 ta aize-ukaldi goxotan

 lurrun-bafa biurtu;

 eure sorgin-eskuetan,

 zeru-anaikide egiñik,

 pozkarioz zirgit eragin

 izar biren altzoan.

 Laiño!, euskal lurraldea

 gerriz estutzen dokana:

 biur, otoi, ene odola

 aize-bafada bizkor;

 gure erriaren loa

 esnarazi nai neukek,

 zar ta gazte, ume, guraso

 enda-su kiskalkorrean

 -burdiña mutur gori bi-

 alkar erantsi azirik.

 Eta bebil, gerora,

 ene arnasaren galda

 ara ta ona, aspertu barik,

 ildako asabak be piztu naiez.