Il ote dira loreak?
Amayalde
Goize batean aratu nintzan...
Leunki bizia maitatzen zuan
mendi ezeak ta belardiak
xamurki goiz apalean.
Gaztain tartetik bide garbi bat
ixillik doa... Geroxeago
surangilak begiratu zidan...
bizia zun maiteago.
Belar-erditik tamal, ezkutun,
goldiaren magal beroan
laztanka darrai errekatxoa
pil-pilka mintzo xamurran.
Artoak, baratzak, garo-metak
mintzatu zidaten biotzera...
Zurezko langak ots egin zuan;
sartu ninduten ataira.
Basen bat menditxo gaņean...
Bi etxe txuri, bertan Eliza...
Usoak, erleak bizi ziran;
entzun nun ayen mintzoa...
Joalek Ŧdan danŧ Mezara jo zuan...
Bi andere apal, eder, onak,
ume politak; baserritarrak;
ez ote ziran gotzonak?
Etxeko-andrea, maitetsua,
erri-Meza Nagusira
igo da bere asaben antzan
eskeņiak egitera...
Itzuli da... Zozoak legunki
onetsi dio asaben antza.
Maistarrak gero maitatzen ditu
mintzatuaz euskel-mintza.
Loretegian erle txukunak
pozik biltzen dute lili-iriņa;
ezti gozos dagite gero
eliz-ondoan egiņa.
Kabi beroan ume maiteak
laztantzen ditu uso txit garbiak...
Eliz-gaņean urrumatzen du...
kutuna bai du Elizak.
Elizatxotik Zeruko Amak
begi maitez ditu begiratzen
etxeak, usoak, erletxoak,
xamurki ditu maitatzen.
Mariaren baratza da noski
mendi gaņeko baserri ura;
lore politak antxen bai ditu
lili ori ta txuria,
Goiko Amaren baratza-zaiņak
dira bi andere maitetsuak
apal, begitsu, maitagarriak...
Maitatzen ditu Mariak.
Erletxoak oyeratu dira...
Kabian lotan uso garbiak...
Errekatxoa agurtu nuan;
eman nizkion musuak.
Negua dator... Uri-aldera
jun ziran andere maitetsuak;
zaiņik gabe Amaren baratza...
il ote dira loreak?
udaran datoz zain onak.
