Ipurtargia eta zapoa
Olea, J.
-1-
Udarako gau epel bat zala,
bidebaztartxo batean,
ipurtargi bat antxe zegoan
argitan belar artean,
gaur oskarbian etsairik gabe,
gozoki, bere ustean.
Baiña zapo bat, argitasuna
begi larriz ikustean,
irain zakarrez asi zitzaion
aoa bete-batean.
-2-
Ipurtargiak: «Baiña zapoa:
Nork dizu onuntza deitu?
Oraiñ artean iñun argirik
ez ote dezu nabaitu?
Neri onela erasotzeko
asarre zerk jarri zaitu?
Ustegabean mindu bazaitut
arren zaitea lasaitu;
arnas pixkabat ar zazu, eta
zure bidetik jarraitu».
-3-
Zapoak dio: «Nik maitaturik
gau bakarti ta illuna,
zuk zergatikan urratzen dezu
emengo baretasuna?
Ez al dakizu zure ñir-ñirrez
gogait-arazten dezuna?
Ar iñozoa! Ni berotzeko
daukazun ausartasuna!
Emen Naikoa degu gauetan
nere kantuzko kin-kuna».
-4-
Baiña zapoa ez al gindezke
biok konpondu onean
bizi bearra degun ezkero
alkarren aldamenean,
kantatu eta argi egiñaz
alaxe bear danean?
Zure begiak ain larri daude
ia ia irtenean,
ez da ezer, ta baretu zaite
Jainkoaren izenean.
-5-
Oraindik ere kontsejuekiñ
al zatoz aldamenera
zuk ergelkeriz txartu dezuna
ekarri nairik onera?
Bertan lertuta uztea obe
nuke or aldebatera.
la oinpean zapaldu eta
sartzen zaitudan lurpera?
Argi izpi bat badezu ere
ar bat besterik etzera.
-6-
Badezakezu, nere aldean
zu kementsua izanik;
ez det pentsatzen nik txarrerako
zuk ainbat indar dedanik.
Baiña ez nuke nai sinisterik
orren zitala zeranik,
ain gutxi nere argi apurrak
serbitzurik ez duanik;
gure Jainkoak ez baditu egiñ
ezertarako ez danik.
-7-
Argi egiten ez dakizu ta
zabiltz argi egiñ nairik,
uste bai baiña ezertarako
ere ez daukazu gairik.
Zu ikusteak ez dit ematen
une bat ere lasairik,
gauean ez da nere kin-kuna
beziñ albixte alairik,
aiñ ipurtargi naratsak nola
ez du izango etsairik?
-8-
Zapo maitea: Zergatik bizi
murgildurik illunpetan?
Aitortu bear argi premia
danok degula benetan.
Zitalkerizko zenbait oztopo
oraingo gau illunetan,
zenbait trixtura, kezka eta lan
gure denbora auetan!
Argi pittiñ bat kaltegarritzat
al degu zenbait unetan?
-9-
Zapo maltzurrak egitekoak
ondo dauzka ikasita,
barruan pertz bat gorrotozkoa
nola daukan egosita.
Mundu onetan ez da pakerik
alkar eziñ ikusita
eta argia itzali nairik
txistu-botaka asita
antxe uzten du ipurtargia
erabat lerdez josita.
-10-
«Izen ona ta bizia biak
nai al dizkidazu kendu?
Nik uts egiña zuk gaitz egiñez
nai al zenduke zuzendu?»
Ipurtargiak azken arnasa
itz auekiñ ematen du.
Eta zapoa, asarre biziz,
au esanaz da aldendu:
«Nik txisturik ez nizun botako
argi egiñ ez bazendu».