Oiñazetuen deadarra

 Eguzkia ba-doa, itxaropen barik.

 Illun dago egutza, arratsari adi.

 Erriaren asmuak ezin egon geldi.

 Ixillari odola dario uri ta larretik.

 Jazokizun larrien sorbatz edenduak

 zulatzen daust bularra, zorrozki, goizero.

 Oiñazetuen deiak dantzudaz biziro:

 Inguruan yabiltaz izkilluen otsak.

 Beredin itaun dabiz eguratza urratzen.

 Erria ezin amil, kate ta oiñaze.

 Etsaien gorrotoa ezin daite ase:

 Esku odolduakaz diardue erailten.

 Egunak larri doaz, gabak datoz itzel,

 iskillu ta lokarriz, opagaiak batzen.

 Zalatzaileen mihiñak edena zabaltzen:

 Menpetuai laguntzen ez naiteke tentel.

 Baitegiko ormatzerren oiartzun larriak

 deiez yatorkuz, esku odoldueri iges.

 Entzungor dagianak etsaieri baietz.

 Arbuiagarri beitez saltzailleen urratzak.

 Askatasun-aldeko zidor neketsuan

 didar dagi, odolak, zuzentasun-eske.

 Gure erantzuna bedi, aldapa zein neke,

 bakez iraun dagigun asaben Errian,