Artzai ona

Altuna

 Artaldea utsirik

 Arkume gaxua

 Mendiz-mendi galduta

 Urruna dijua.

 Bildotxaren atzetik,

 Artzaia negarrez,

 Dijua aldapa gora

 Dei bigun samurrez.

 «Nere bildotx maitea

 Jun zait oyanea

 Utzirik artaldea.

 ­Maitea!

 Atoz, atoz laztana,

 Itzuli niregana

 Ez aztu nire miña!

 ­Au lana!!!»

 Artzaia atsaunditurik

 Tontorrera igotzean

 Bildotza odoldurik

 Dakus ­ai! lar artean.

 Ta lasterka dijua

 Bildotxarengana

 «Atoz, esaten dio,

 Atoz niregana».

 Besoetan artuta

 Arkume galdua

 Samur galdetzen dio:

 «Zergatik, gaxua,

 Zergatik utzi nauzu,

 Zuk, ene maitea,

 Ta artu dezu, kuttuna,

 Mendiko bidea»?

 Aldapa bera dator

 Artzaia txit pozez,

 Besoetan bildotxa

 Samurki esanez.

 «Zu nere biotzeko

 Arkume maitea,

 Ez artu ­ai! geiago

 Mendiko bidea,

 Antxe izango bestela

 Zure galbidea

 Berriz uzten ba-dezu

 Artzai ta artaldea.»