Oetik baterakoan

Muniategi, Sabin

 Oetik baterakoan itzarrik amesetan

 egunaren ordu-zear, laño edo urre,

 itsasoz ur kresalean edo leorrean

 oldozkunak, nora naroa nora nakarre

 biotza bai dabil lur jota edo aidean

 aldizka alai, aldizka itun, asarre?

 Zuri entzunik urrundik, ertzetik ertzera,

 euri ikusgaitz baten edo gau-intz antzera,

 ikustean zure berbakaz gogor ta legun,

 nire egintzatan beti gogo barru-barrun...

 Nire izate joan-etorri arabera

 nire niaren betikoi nia zu ez al-zera?

 Egunaren ordu zear, baita gabarenez,

 -gau zikoitza eguna ordaintzen diruz diru-

 Egunak, bizitza diranak, joanaren joanez...,

 bizitza! zure itzakin, goi-intzez, eztitsu.

 Oi, zu, zure eskuetan inguinadun esparru

 zelaia jazotzen dozun ori... unez-unez

 berein otsezko bizi-taupadea darizu.

 Oetik goizean, orduak zear, egun buruz.

 eresia, zure gogo ta esku laguntzaz,

 zure igarozko egunetako ekintzaz

 bizia landuz, bizia bizi, eroankortuz

 zure otoi, zure oldozkunezko emoitzaz

 unez, une, orduz ordu, ametsak barrituz

 biziak ots dagi bai, bakoitzaren zalantzaz.