Norbera dan zugatzan

Muniategi, Sabin

 Zugaitzak orriz ta, desorriz,

 urte-aro bakoitzaren ezetasun

 edo, zimeltasun orbelduan;

 txori ixil edota, kantariz,

 kabi gabe edota kabidun;

 gau ta egunen zori-barruan

 bizitza beraren illun-argiz...

 Bai atsegingarri ta ederra,

 norbera dan zugatzan

 osasunez bizi izatea,

 itxaropendun adarburuetan!

 Eder-ederra, buru argiz,

 Izadiazko zentzu arabera,

 bioztasunez, maitasunez

 begipeturik zeru bazterra,

 goiz-eguerditan naiz arratsbera

 gauzetan norbera aratzea!

 Bai ederra, illargi betea,

 odei artetik iges doanean

 zurbillik, goietako bidean;

 bai oargarria, gaueratzean

 zakurren zaunkadak somatzea

 edo, gautxori bat egazean

 alako geltasun ixillean...

 Gogoa oarkari,

 argi-itzalezko ortzipean;

 bizitzaren taupadea

 urrumaka ta ezkutukari,

 izaki apalen abotsean

 ta, bakoitza berean,

 nor-norka, biziari...