|
Etsipenez beterik
Muniategi, Sabin
Ta, etsipenez beterik
bizi garan mundu ontan
ez dugu ametserako
bitarterik ez astirik.
Lasterrez, ariņeketan
gabiltza bai, larriturik,
esku artean estutu
ta, biotza lauskiturik.
Bildurrez ta makurka
ibilliz kokil, esturaz,
espetxeratu antzera
ezinbizizko maluraz.
Euzkipean goaz, aren
erraiņu pozgarrietatik
laņo batek estalirik
galduta lez bazter baten.
Ez dugu nai, "bai" borobil
"bai" betegarri bat eman
biotzez beterik, sotil,
gure dana utziz bertan.
Ez. Ez dugu esan nai "bai"
maite ditugun izaki
ta, bazter orotan alai
goitzen dan maitasunari.
Dan-dana baitago, dana,
indar eskutuz loturik,
ari ta oni emana
azpikeriz suntsiturik.
Usteldura txarkituak
asarratzen ta zoratzen
gaituztenak, minberatzen,
eriotzazko ikutuak.
|
