Bizialdi urrun bat gogoratuz
Muniategi, Sabin
Prakak noiz luzatukoren jorantasun biziz
ta, era berean noiz baltzituko bizarra,
leiatsu negon artzeko munduko andarra
mutilzaroko gizonguratasun urduriz
Eldu zan bai, eldu zan, txorikume antzera
kabitik urten, egaz egiteko eguna,
lenengotasunezko ikaraz, amesbera,
biziari arpegi emoteko gaitasuna.
Eldu zan ordua, izteko erriko zelai
ibai, ibar, mendi, mutilletako lekuak;
aztu eziņeko aldi eder baten pozgai
arruntak, talo-artogiz zoriondutakuak.
Biotz barruan neruazan errotuak, gogor,
amarengandiko lotura sendo, laztantsuz,
nekazari abotsakaz batera, eztikor,
baserritar senezko lillura ta ikutuz.
Maitasuna leporaturik urrundu nintzan
Claudio Lopez izeneko ontzi zaarrean
atzerriko bidez, olatuz olatu, dantzan
itsasozko sorkaldetar igaro luzean.
Itxas Gorri barrena ta, bai, Indiko zear
begiak ase ezin, barriz barri, begira
sakonki, dana kolkoratu nai, ikus bear
orlegitik orira, oritik orlegira.
Nire oldozkuna piramide ta pagodaz
gerizpeturiko lurralde bakunen atsez
arritua zebillen, ainbeste nabarduraz
ta, ainbeste oitura sardotsu, ezbardiņez
Berein zeruzko mundurik erdia igaroz,
itsasoen aldizko asarre ta, goi argiz,
ametsean goitzen nintzan palmondo dirdariz
ta, Heine'k egokiro abestutako lotoz
Azkenik Manila'ra eldu zan bai ontzia
ta, jatsi nintzan pilipindar uriburuan,
aurrera jarraitzeko beste ontzi batean
Bisai ugartean lekutuz nire bizia.
Loratua zegon kaņaberazko itsasopez
barrendu nintzanean Baiz'ko lurraldean,
egoitzatzeko Basak zeritxon landetxean
sartu nintzanean ametsa zirudin bidez.
Bizitza ezbardin bati asiera emoteko
malai jatorrizko bisaiera ikastea
izango zan bai niretzat bear-bearrenezko
ta, ori egin neban alegiņez betea.
Berbak belarrietara zetorzkidan geldiro
ortaratuta eztagonaren zailtasunez,
isa, duha, tatlo... zenbatutzen ikasteko
ta, gizarterako ain garrantzitsua zanez.
Biziak erakutsi eustan bizi izaten
ta, ango izkuntza ta, ango lur maitasunez
nebillen izpirik izpi, biotza aberasten,
Jainkoak ugari ereindako ondasunez.
Etxetik bertantxe neukan Tagmugong ibaia
mendibera, aringa, bolbolka zetorrena
baso-oianen ezkutu itzalez jantzia
basati enda batzuen barri zekarrena.
Ibaian bustitzen ziran babai ta dalagak,
erropak garbituz gero, abesti otsean
samurtzen, astintzen ebezelarik egalak,
eguzkia eguerdirantza zetorrenean.
Eguzki ta euri ederrezko lur emankor
aberatsa, ta, Rizal'en aberri laztana,
beren milla ugarte aundi-txikiz, garaikor
Sortaldeko itxaso barruz, aurrera doana.
Nire gogoan zagoz bost urteko egoitzaz
artu bai ninduzun lanbidez zeure senean;
nire biotzean zagoz esker oneko biotzaz
Pilipinas eder! neure gogo barrenean
Ta, ori ola dala be, orain emen nago
neure Erri ta Izkuntza, biotzeko Euzkadi
izan dadin betikoz azke, euskaldunago
ta, ben-benetako alkartasunaren kabi!
