Ez ur, ez ardo

Muxika, Luis M.

 Egunon Jainkoak dizula,

 irakurle euskaldun,

 benetan, daukagun guztia

 Berak eman bai-zigun;

 ortikan bere izena nun-nai

 bear degu ezagun.

 Berak sortu izkuntzak,

 Berak euskerea

 garbi eta polita,

 zikiñik gabea,

 guk euskaldunok erdal

 kutsuaz betea.

 Gaur nator, irakurle,

 auen izkerea,

 guztiz parragarri ta

 itxuragabea,

 narru-narrutik zorrotz

 zuei azaltzea.

 Pello ta Joxpantoni

 dituzu iztunak,

 bor-bor erdalkeriz itz

 jario dutenak.

 Arren ez artu bere

 itz erdal-lizunak.

 Pellok.-Egunon, Joxpantoni.

 Joxpan.-Guzik Jainkoari,

 ta berdinmente zuri.

 -Perin ez al dizute

 sakela igurtzi?

 -Grazik Jaungoikoari,

 arrautza poliki,

 dos-treintan dozen-erdi,

 Karuena ori!

 -Ordun, gaur sakela bapo...!

 -Oixe... ia lo kreo!

 Suerte nik pranko!

 Mari Goienetxe-ko

 joan da gerogo,

 baiño kia... klaro!,

 «narizes en palmo»,

 gure andere gajo

 su geitu da planto!

 -Aizu, ta... Joxe nola?

 -Atzo ezkondu-ta

 orain biajea de bodas...

 -Kontxo...! Bejondeila!

 Ta... nun bizitzekotan da?

 -Akaso... ba-leikela

 casas baratas-en ala

 baserri geitzea.

 Arranoa! Beti problema

 berdin... iguala!

 Baserrian jakiña...

 luz eletrika

 ere guri palta ta ...

 oraingo gaztek... anka!

 buen bisto... y ama!...

 hasta la proixma...!

 -Ta pentzuakin zertan

 gera, Joxpantoni?

 -Estu nabil ta itxi,

 nolanaikoa ez ori...

 Jaun dirutik gutxi,

 ta ezin erosi.

 Al por mayorrean, ni

 prest erosteko ori;

 baiña naiko komeri...

 al menorrean ere

 akatzen ba-dirade

 gure txerri ta idi..

 Bueno... en fin...!

 ikusiko det zer ein,

 Jaingoa gurekin,

 geroari itxoin.

 Nik ere ala esan

 bearko: «Poco a poco

 el viejo el sudur kako»...

 -Kontuz, Joxpantoni!

 Ez da ola ori,

 «hila el coco», noski!

 -Bueno... bai, klaro, klaro...

 Au kaiku ontzi!

 -Eta zure alaba

 Miren, nun bizi da?

 -Plaza de Todos alden,

 edo or nunbaiten,

 ertzeko kalearen

 numero nueven.

 -Ara zein ederki!

 -Majo aski noski!

 -Joxe koñaduk zer diño?

 Bizirik al dago?

 -Ez dezu ezautzen, Pello!

 Arek zorro-zorro

 atzetik parra bapo...!

 Ezerk ajol ez dio.

 -Ura bai gizon presko!

 -A!, como el tsolo!

 -Ta orain, Joxpantoni,

 esaizu Jainkoarren,

 arrautz oillarraren

 zenbatean dan saltzen.

 -A salida! polita

 duzuna esaten...!

 Baia ke demostres!

 Uste dezu Paris'en

 ume-mutur zikin lez

 jaio ote naizen?

 Bejondeizula, Pello!, (asarre)

 ta urruna arten.

 -Egunon igaro.

 -Agur, hasta gero!

 Zuregana berriro

 natorkizu, lagun,

 parraldi noski bapo

 egingo bai-zendun.

 Jakizu nola diran

 ainbat euskaldun.

 Abek dira bai noski

 euskera errudun!

 Au itxura gabeko

 zikin saltsa-maltsa,

 danok argi dakigu

 dala bai galanta.

 Utzi alde batera

 ainbat erdalkeri,

 t'ekin gogor euskera

 eder-garbiari.

 Entzun, euskaldun garbi,

 ori bai gero...!

 izkuntz ori ez dala

 ez ur, ta ez ardo.

 Orregatik dasaizut

 biotzez biziro,

 euskal ustela ez ba'zera,

 euskal garbi izateko!