Garagarrilla mendian
Emiliano Mujika
Eguzkia goiz dator
goiz eta txit ernai
egun onak emanaz
erdi-lo daudenai.
Artzaia esnatzen da,
txoriak ere bai,
t'ara pozki ta goiztar
abestuaz alai.
Abestu, bai, artzaia,
abestu txoriak,
agiri diralako
pozgai ugariak.
Emen baso goietan
zer daukan mendiak
ondo ez daki, bean
bizi dan erriak.
Aurtengoz ixiltzen da
kuku mendikoa
kuku, kuku ta kuku
badu zerbait joa.
Goiz eta illunabar
izan da pijoa...
¡baña ezin du orain,
t'iges dijoa!
Or, emen, gorri dauden
marrubi aleak
azkar billatzen ditu
txori moko meak;
billatzen ditu ere
gerezi beteak...
badu zerekin azi
kabiko umeak.
Basoko pisti izuak
aztoratzen dira
irrintzika danean
artzaia mendira.
Ortik egon zale da
oldoztuz begira
aurrean agiri dan
zabalde aundira.
Ikusten du urrun dagon
mendiko erpiña
t'oraindik urrunugo
itxaso urdiña
Andi oi da neguan
ekaizti gordiña,
gau luze ta illunetan
zurrunbil egiña.
Orain apaiki dago
ixil eta bare
bere gañean laño
mordollorik gabe.
............................
Menditik itxasora
gai aundien jabe
gizonaren begiak
t'adimena daude.
Nere oldozpenetan
nagon bitartean
biotza gelditzen zat.
atsegin betean.
Ez daki bizi danak
zirtzilkeri-pean
zein aundi dan mendia
Garagarrillean.
|