"Ama" olerkia
Mujika, Tene
O, zein mutiltxo polita
amatxok daukana!...
Ta nolako lo ederra
egingo duana!
Ea ba, maitia... txasta!
seaska epelean...
Orain estali... ederki!
Ara ama zure aurrean.
Baina begi argiakin
maite, begitzen nazu!
Onela... itxi leioa ta
laister lo egingo zu.
Negar? Ez dezu nai maite
amatxok gela iluntzerik?
Orra, ba leioa iriki!
Joan mamua, emendik!
Ea, polita, egin lo;
ama ementxe daukazu,
Eta zuk lo egin daizun
berak abestuko dizu:
"Lo, lo maitetxua, lo, lo!"
Nekez bainan, loak artu du
nere biotzeko puxka;
Orain nuan ixil-ixilik
neure lanak egitera.
Ai, baiņan... nork utzi berau?
Nola alde beronengandik?
Gizaxoa... lo dago ta
ene! iriparre egiten dit!
Tira! laztan bat emanda
nuan nere lanetara.
Ez... obeto det ez eman
bestela esnatuko da!
Leioa onela itxita...
nuan, bai, nuan emendik...
Baņan, ze esnatu bear det
laztan bat emanagatik!
Poliki-poliki ba p...a!
Ai! esnatu zu, polita?
Ez laztana! Egin lo-lo!
amatxok abestuko ta:
"Lo, lo maitetxua, lo, lo!".
|