Soldaduskari jarriak
Mugerza, Joseba
Mila bederatzirehun larogei
eta seigarren urtean
hain zuzen ere maiatzak duen
hirugarren egunean
arratsaldeko seirak dira eta
sartu behar naiz trenean
egia esan bihotz taupadak
somatzen ditut barnean.
Euskal Herritik urrundu beharrak
beti ematen du pena
batez ere soldaduska bada
ondoren zain dagoena
hegoalderuntz gelditu gabe
gau guztian doa trena
Zaragoza, Valentzia, Alikante
eta azkenik Kartagena.
Geltokira heldu garenerako
gure zain daude jadanik
artalde baten erara denok
hor goaz burumakurrik
kale zatarra eta hezur beltza
ez dago hemen besterik
halako baten hor ikusten dut
trapu zikin bat zintzilik.
Itxura denez trapu hori da
koartelan adierazgarri
atea ireki orduko bistan
daude majina bat txarai
barrura sartuerazi gaituzte
ta berehala firme jarri
hain izuturik neure burua
ez dut euki behintzat sarri.
Afaria ere hemen jaten da
normalki baino goizago
ez nuke ukorik egingo
eman ezkero gehiago
egia onartu beharko banu
janaria hain txarra ez dago
halare hemengo onena baino
etxekoa dut nahiago.
Lotaratu gara halako baten
beraz ez da gauza txarra
egia esan gogoa neukan
eta baita ere beharra
amets batetan ihesi nabil
eta zurruztada edarrak
baina seietan oihuka dator
Kartagenako oilarra.
Komunak ere merezi dute
nere ustez aipamena
sarritan leku horra joateko
euki behar kemena
papertzat egunkariak duen
orrialde politena
eta aterik ez daukagunez
bistan daramagu dena.
Halako baten heldu zaigu ba
egun "garrantzitsu" hori
horrelakoan biltzen da hemen
sasikumea ugari
bandera azpitik pasaerazi
egin digute denori
hori dela eta egin ditugu
makina bat tontakeri.
Baten ustetan beharrezko da
gizon bihurtu gaitezen
hamaika mozolok oraindikan
jarraitzen du hori pentsatzen
instruzioa igaro dugu
eta aurkitzen naiz pozarren
nahiz soldautza dena bukatzeko
urtebete geratu arren.
Bertso hauetxek denbora pasa
koartelean einda dagoz
hango egoera azaldu nahian
nahiz izan pena edo poz
oraingo honetan Mutriku aldera
bidaltzen ditut nik gogoz
jendeak gure berri izan dezan
eta parte hartzeko asmoz.
