Euskera

Mugartegi, Juan

 Bertso batzuek jarri nai ditut

 euskera gaia arturik,

 ikusirikan triste dagola

 aurkitzen naiz bearturik,

 aspaldi ontan naigabe ori

 daukat buruan sarturik

 zer ikusiko dogun ondoren

 nago oso bildurturik.

 Atseden-aldi labur batean

 jarri nintzan gogoratzen

 luzaro geldi egonarekin

 ez gerala mejoratzen;

 guraso zarren oiñarri ori

 geuk ez ba'dogu berotzen,

 ez da erreza izango beti

 gure izkuntza goratzen.

 Biotz-barruko lorea zaitut

 izkuntza maitagarria

 guraso onen bidez artua

 daukat zure oiñarria;

 izkuntza danen artean au da

 neretzat goragarria,

 zure bitartez atsegintzen det

 sarritan euskalerria.

 Euskalerriko oitura onak

 nai ba ditugu indartu,

 komeni diran asmo batzuek

 bearko ditugu artu;

 etsaiak nun-nai sortuko dira

 nai digutenak baztertu,

 baiña gu geure izateakin

 ezingo gera aspertu.

 Sarri entzun det geurea dala

 izkuntzarikan zarrena,

 au entzuteak atsegintzen du

 euskaldun baten barrena;

 izan daiteke misterio bat

 Jaungoikoak dakarrena,

 euskaldun danok batu gaitezan

 ao batez alkarrena.

 Nere jarduna ez da izango

 askoren mesedegarri,

 baiña dakidan guztia nai det

 bertsoetan iragarri;

 maitasunezko errespetua

 gorde daiogun alkarri,

 orain ta beti izan gaitezan

 Jaunaren atsegingarri.