|
Aume esan onekoa ta otso gaiztoa
Mogel, Juan Antonio
Auntz bat bayoan basora
aumea kortan itzirik,
txito ondo erakutsirik
ez urteteko kanpora.
-Laztan, dirautsa, ez urten
neu nayatorren artean;
ta norbait ba'dok atean
oles, pitika, egiten,
ez euk idegi beingoan;
ago txintx, iratzarririk
ta begiak idigirik,
ni an ete naiagoan-.
Dago zelata otsoa
esan eutsana entzuten,
baia goseak estuten
eban irrime gaiztoa.
-Ai, ai! aume-aragia,
diņo, ze gozo samurra!
Baia bear dok guzurra
neuretzeko giberria!
Doa ixillik atera
auntz amaren soņuagaz,
asmu gaiztoz artuagaz,
onelan arrapetara.
Aume zurrak dan gogoan
amaren esan ain ona,
asko gurata emona
basorako zan ondoan.
Ta atearen zirritutik
egiten ditu begiak
nor darakutsan argiak,
eta dakus eskututik
arerio izar otsoa,
eta ez ama maitea.
-O malmutz gose-berea!
Ta, zein azan gaiztoa!-
Alan dirautsa kortatik
aume onek otsoari.
Zer, ipuiņak gazteari?
Entzun, entzun berpertatik.
Artu beitekez gogoan
zar jakiņen esan onak,
kalte-artuak emonak
t'ez itzi iņoz alboan.
|
