Emaztea (II)

Mihura, Fermin

 1

 Ai zer bekatu hastigarria dena esker gabezia

 Hoinbertze arta on ukanikan, kasik ezin sinetsia;

 Geihago dena, hau izpiritu bihurrien malezia,

 Zerbitzu xume paregabean kustea ahulezia,

 Hartu hutsean amodioak beti du ezin bizia!

 2

 Emaztekiak erakusten du gaurkoan bere pindarra

 Nola barnean edo kanpoan, egin ditaike oharra;

 Apaltxagoa ote luke ba gorputzean den indarra?

 Hori ez segur eta gainerat hau balitz gai bat bakarra?

 Nehorenaren jelosirik ez emaztearen oldarrak!

 3

 Jende funtsdunen artean ongi doatzila emazteak

 Direnaz geroz berdintasunez, jakitateaz beteak;

 Ez ditu ere bate lotsatzen buruzagi izaiteak,

 Edo gizonek bezenbat diru lanean irabazteak,

 Zuena ere dago mundua, entzun nexkatxa gazteak!

 4

 Oraino erran daikena, gaizki badirela zonbait lege

 Hortan ezagun lehen gizonak izan direla errege;

 Biziak dakar berritzea ta ez da izaiten debalde

 Zuentzat zuzen daiken guzia zazuela bade galde,

 Mutxurdinak gaur nere ustean irri ederretan daude!

 5

 Andre maitea zer atsegina guretzat zure grazia

 Eta horrekin ekartzen duzu hain laguntza berezia;

 Esker ona ta gehiago ere ditutzula mereziak

 Zabaldu zazu gure artetik zur'hedadura guzia,

 Manera hortan zorionean pasa dezazun bizia!

 6

 Bururatzean Zeruko Ama, Zuri nauzu otoitzari

 Ai gure muncju hunek balaki zonbat zaren miresgarri;

 Gure bizitza laburra dela ez gogoratzen orori

 Bertzela ezin litaike egin hainbat miseri elgarri,

 «Lagunt gaitzatzu, gizon-emaztek: BAI erraiten biziari!»