Ardoa
Aita Meajer
1
Ni naiz txit gauza gozoa
Eta pozkida osoa,
Beltza naiz eta zuria,
Illuna eta argia,
Indarra det ta garboa
Eta izena det ardoa.
2
Noe gizon aditua
Zedorren pentsamentua
Izan zan gauza andia
Ipintzen mastia,
Zu zaitugu ardoaren autore
¡O! zorioneko NOE!
3
Edari maitagarria,
Tristearen gai irria.
Dezu alaitzen begia,
Eta kentzen nai-gabia
Mutuba ipintzen kantari,
Eta motela dantzari.
4
Ausi, atera, ebakia,
Miña dala, edo zauria
Zendatzeko belarra
Klareta ta nafarra,
Moskatela edo malaga,
Edozeiñ ardo ona bada.
5
Pasatzen du aste osoan
Aitxurtzen batek soroan
Nekaturikan guztia
Dariola izerdia,
Laister legoke au galdurik
Ezbalu jayian ardorik.
6
Jateko ez bada gogorik
Eta eziñ egin lorik,
Eritasun oben
Edo beste edoseñen
Zendatzeko balsamoa
Da mats onaren zumoa.
7
Ardo gabe ez da jalerik,
ez mezarik eta ez feztarik,
Bada au faltatu ezkero
Ez da arkitzen gero
Baizik naigabeko tristura,
Illuntasuna ta mallura.
8
Barbero, mediku guztiak
Erremedio aundiak
Dituzte besterentzat,
Baña bada berentzat
Pistutzeko aldan lenena
Ardo zarrik dan onena.
9
Ardoa eranez neurriz
Beiñ illa pizten du berriz.
Baña bada asitzen
Belaunak limuritzen
Eta irakiten buruban,
Ez da gauza onik orduan.
|