Urrezko eztaiak

Matxain, M.

 -I-

 Urrezko eztaiak ustekabean

 orra zueri iritxi,

 urteak laister joaten dira ta

 aterikan ezin itxi.

 Urtetan gora eta sasoiaz

 naiz orain pixka bat jetxi,

 edade ortan zuek bezela

 ikusten ditut nik gutxi.

 -II-

 Zoragarria Abenduaren

 aurreneko Igandea,

 jai aundietan bezela pozez

 ikusten nuan jendea.

 Eliz aurrean zuen gorantzan

 jardun dantzari taldea:

 txarleston eta txotis oiekin

 ederra dago aldea.

 -III-

 Bezperatikan jarria nengon

 jai eder onen peskisan

 eta goizean bestetan baiño

 lenago esnatu nintzan.

 Festa ederrak ikusia naiz

 ni Aieteko elizan.

 Esan dezaket orrelakorik

 ez dala bein ere izan.

 -IV-

 Amabietan meza santua,

 txit elizkizun bikaiña.

 Ta, on Jesusek zuen gorantzan

 dantzatu zuan mingaiña.

 Zuen ejenplo ederra pranko

 ipiñi zituan baiña,

 alere ezin zuek goraldu

 merezi zenduten aiña.

 -V-

 Elizkizunak bukatu eta

 ia jateko garaia.

 Fagolla aldera abitu giñan,

 or baigenduan bazkaia.

 Egia esan, ni nola naizen

 egundoko tripazaia,

 aprobetxatu zuan ederki

 zuen urrezko eztaia.

 -VI-

 Aiton, seme ta illobatxuak

 juntatu giñan mordoska.

 Guk jandakoa ala zankoa

 etzan noski gutxi kosta.

 Atera zuten, kokotx, txangurro,

 txuleta eta langosta.

 Etzan erraxa saltatzen, noski,

 or egin genduan koska.

 -VII-

 Nere artean pentsatzen nuan

 artuko ditek epela,

 Jaunari esker etzan izandu

 nik uste nuan bezela.

 Or ikusten da kontzientzia

 garbi ibiltzen dutela.

 Esan zidaten egin zan koska

 erraz saltatu zutela.

 -VIII-

 Orain onekin bukatzen ditut

 gaurko neronen bertsuak.

 Badakizute zer izan diran

 gure jateko pausuak.

 Aiton, amona, seme, alaba

 ta berdin illobatxuak.

 Artu berriro zuek guziok

 nere zorion sutsuak.