Bertxo berriak

Matxain, Manuel

 Esaera bat ba-da

 diona erderaz:

 «divide y vencerás»,

 gu nastu gaituzte-ta

 egia da, beraz.

 Biotzez itzegiten

 degunak euskeraz

 lotsatu bear degu

 gabiltzan jokeraz,

 irabazterik ez da

 galtzen oso erraz.

 Gure artean letra

 txiki bat dalako

 nere anai pranko

 ia prestatu dira

 gaur burrukarako.

 Ortik eztegu iñork

 ezer aterako,

 len ere ixuri degu

 makiñabat malko,

 indarrak gorde beste

 zerbaitetarako.

 Asarrerikan gabe

 moldatu gaitean

 bestela kolpean,

 galduko da euskera

 alako batean.

 Burrukan bagabiltza

 gizonen artean

 ez ote da izango

 guzion kaltean?

 itzegiñez konpondu

 gaitezen pakean

 Ondo itzegin beti,

 esango nuke nik

 ezpaita gizonik,

 gaizki itzegiteko

 baimenik duanik.

 Aotan ibiltzea

 iñoren izenik

 ezterizkiot beintzat

 derrigorra danik,

 ba-degula uste det

 aurregoko lanik.

 Biurri xamar, jaunak,

 gaude gaur jarriak

 ta euskaldun garbiak,

 naikoa zapuztuta

 gabiltza erdiak.

 Geronen tellatura

 boteaz arriak

 ari baldin badira

 idazle argiak,

 eztu gorako asko

 egingo erriak.

 Gazteak esatea:

 kulpa de zarrena

 artzen det nik pena,

 «zu pekatari» degu

 nunbait errezana.

 Naiz ta zuen idea

 gaur izan onena

 pakea egiteko

 gauzik ederrena,

 errespetatzea da

 besteak dutena.

 Naiz orain norbaitekin

 pixka bat utseguin

 gaur nai det itzegin,

 beti ixilik ere

 ezpaita atsegin!

 Gazte batzun esanak

 eman didate min

 or dabiltza kontatzen

 iru buru-arin,

 eztegula euskeran

 alde ezer egin.

 Guk ere izan giñun

 jaunak, ogei urte,

 aniz batzuk ez uste,

 baita saiatu era

 gaur asko ainbeste.

 Barruka gogorrean

 beti jai ta aste

 zerura igo ziran

 makiñabat gazte,

 aiek ez ote zuten

 euskerarik maite?

 Alkarri «enbidoka»

 beti gau ta egun

 oinbeste euskaldun,

 eztezagula beintzat

 guk geiago jardun;

 Gorroto danak utzi

 ta itzegiñaz leun

 zarrak eta gazteak

 bear degu lagun,

 bestela euskera geuk

 ia galtzen degun.