Aita Salbador Mitxelenari
Matxain, Manuel
1
Ordu pare bat pasatua naiz
ia sinistu ezinda,
Urrutitikan etorri zaigun
berri trixte bat jakinda.
Mundu ontako uskeriaren
berri ederki zekin da
Azken orduak arrapatu du
lana galanki eginda.
2
Bertso batzutan ezin azaldu
erri oso baten pena,
Ain bearrezko baigendun emen,
Salbatore Mitxelena.
Bere erritik urruti xamar
iritxiarren azkena,
Euskalerriak eztu aztuko
beņere bere izena.
3
Illabete bat atera zala
gaxo zegoen susmurra,
Ori ez izan iņoiz bezela
kontua edo gezurra.
Ainbeste bertso ta kanta eder
jarri zun biotz xamurra,
Ardiak zaitzen zegon tokitik
egin du azken agurra.
4
Salbatore nik ezagutu nun
Donostia'ko Aiete'n,
Aste oso bat igaro baizun
mixio lanak egiten.
Bere esanak, ai, zenbat aldiz
gogoratutzen zaizkiten...
Galtzen dan arte ezta gauz askok
zer balio dun jakiten.
5
Bere laguna izandu nintzan,
orgullu det aitortzea,
Ez naiz arritzen gure erria
beragatik oroitzea.
Zu ezpaņetan beti kantua,
ta eskutan gurutzea,
Barrenen berriz asmo bakar bat:
animak zeruratzea!,
6
Kantuan bidez anima asko
zeruratuak dituzu,
Ta gaur aiekin bat egiņikan
atsegiņean zaude zu.
Zuk jarritako abesti goxo
zorioneko ĢArantzazuģ,
Euskaldunikan bizi dan arte
zerutik entzungo dezu.
7
Amaika aldiz entzun nizun nik,
mundu ontako uskerik
baztertu gabe etzegoela
zerua irabazterik.
Zuk parr-irriaz zure bizia
eskeņi dezu gazterik,
Era ortara eztira iltzen
santu diranak besterik.
8
Zorioneko, esaten zendun,
Baltzategi'ko artzaia,
Zorioneko mutiko arek
bein entzun zuen kanpaia.
Zorioneko, esaten det nik,
gaur Mitxelena anaia,
Ain maite zendun Ama ikusteko
etorri zaizu garaia.
9
Nere lagunen kanpai negarrak
gaur entzun ditut ederki,
Ta urrengoak zeņentzat diran
jainkoak bakarrik daki.
Neretzat ere jotzeko ordua
nola eztagon urruti,
Egun aretan, Jesus maitea,
izazu nitzaz erruki!
10
Beltzez jantzita dago Aitzkorri,
ixill Urbia'ko gaņa,
Ezta entzuten urretxindorren,
lengo abesti bikaņa.
Gerta diteke beste batzuek
inguratutzea baņa,
Zeņek alaitu zuen gallurrak
mututu dan orrek aņa?