Poza ta naigabea

Manterola, G.

 Poza ta naigabea

 gure biotzetan,

 eskutik lez dabiltzaz

 bizitza onetan.

 Biok dira bearrak

 zorion-bidean,

 zintso yarraitu daigun

 Yaunaren Legean.

 Poza eguzkia da;

 samiña euria,

 bion alkartasunez

 onbide yoria.

 Eguzki utsaz ez da

 emen bizitzarik,

 ez da euri utsaz be

 lurra narotzerik.

 Poza egoak dira,

 naigabea barriz,

 gauzakartu daiguzan.

 bearra dan neurriz.

 Pozak ames eragin

 samiñak sentzunez,

 ibilten darakusku

 adimen zuzenez.

 Pozak ardurabako

 biurtuten gaitu,

 naigabeak ostera,

 legera biurtu.

 Pozaren ondorena

 sarritan negarra,

 atsekabena barriz

 gogoko indarra.

 Beti eztitan dagon

 gizonen biotzak,

 zelan yasan legikez

 bizitzan arantzak?.

 Ez betozkoz begira

 neke ta lorrari,

 begiratu osteko

 argitasunari.

 Nekea laño ba da

 baltz ta bildurgarri,

 pozak eguzki antzez

 biurtzen dau argi.

 Ez ba poz utsan billa

 ames gozoetan

 ibilli nai ba'dozu

 beti, zeruetan.